โครงการนี้ตั้งอยู่ที่จุดตัดระหว่างแม่น้ำ สะพาน และถนนในวิทยาเขตซูฮุ่ยของมหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีอีสต์ไชน่า มีอาคารเฉินหยวน (คณะศิลปะและสื่อ) และห้องสมุดตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ โครงสร้างเดิมเป็นอาคารสองชั้นเก่าหลังคาปั้นหยา (หลังคาลาดเอียงสี่ด้าน) ในฐานะจุดเชื่อมต่อที่สำคัญในภูมิทัศน์ทางประวัติศาสตร์ของมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นจุดที่เส้นสายการมองเห็นมาบรรจบกันและการจราจรตัดกัน มหาวิทยาลัยจึงได้วางแผนการปรับปรุงให้เป็นพื้นที่สาธารณะที่สำคัญภายในมหาวิทยาลัย โดยบูรณาการฟังก์ชันต่างๆ ไว้มากมาย รวมถึง “ร้านหนังสือ ร้านกาแฟ พื้นที่จัดแสดงสินค้าทางวัฒนธรรมและสินค้าสร้างสรรค์ และร้านเสริมสวย” โดยตั้งชื่อว่า “ร้านหนังสือหลงซาง”
กระจกโปรไฟล์ Uถูกนำมาใช้ที่บันได ซึ่งมอบความงามอันเลือนรางให้กับการตกแต่งภายใน แม้จะดูทรุดโทรมและทรุดโทรม แต่บันไดวนคอนกรีตดั้งเดิมก็ตั้งอยู่ตรงหัวมุมระหว่างริมแม่น้ำและถนน รวบรวมความทรงจำร่วมกันในยุคสมัยนั้นไว้ราวกับงานศิลปะจัดวางเชิงประติมากรรม เพื่อปรับปรุงการจราจรให้คล่องตัว พร้อมกับรื้อฟื้นความทรงจำเหล่านี้ เราจึงเปลี่ยนโครงสร้างบันไดเป็นบันไดเหล็กภายในอาคาร มอบเอกลักษณ์สี “ECUST Blue” และสร้างขอบด้านนอกที่โปร่งแสงและมีน้ำหนักเบาโดยใช้กระจกโปรไฟล์ U
จากภายใน คุณสมบัติของกระจกโปรไฟล์รูปตัว U ดูเหมือนจะเลือนหายไป เหลือเพียง “สายแสง” ที่เล่นกับแสงสว่าง ขณะที่ก้าวขึ้นบันได แสงที่ค่อยๆ เคลื่อนตัวไปโอบล้อมร่างกายราวกับหวนรำลึกถึงวันวาน เสริมความรู้สึกราวกับพิธีกรรม ราวกับอาบแสงศักดิ์สิทธิ์ ให้กับการเดินทางขึ้นไปยังพื้นที่ห้องรับรองบนชั้นสอง เมื่อมองจากระยะไกล แสงสะท้อนที่กระจายตัวภายใต้สภาวะต่างๆ ก่อร่างสร้างพื้นผิวที่พร่ามัวของบันไดวนสีฟ้า เงาผู้คนที่พลิ้วไหวบนบันไดสร้างฉากที่คลุมเครือแต่น่าหลงใหล เปลี่ยนบันไดให้กลายเป็นงานศิลปะจัดวางที่มนุษย์มีปฏิสัมพันธ์กับแสง การออกแบบใหม่นี้ทำให้บันไดกลายเป็นจุดศูนย์กลางทางสายตาสำหรับ “การมองเห็นและการถูกมองเห็น” ด้วยเหตุนี้ ความทรงจำเกี่ยวกับวิทยาเขตจึงได้รับการฟื้นฟู และบันไดที่เน้นการใช้งานจึงถูกยกระดับขึ้นเป็นพื้นที่ทางจิตวิญญาณเชิงอภิปรัชญา