Zamknięta przestrzeńSzkoła średnia Junyimówi o dialogu między dwoma wymiarami czasu, którego formą jest język. Z jednej strony prezentuje opanowaną i solidną postawę, niczym długa rzeka lat, którą przebyła szkoła. Każda linia uosabia ciężar historii, materializując zgromadzone dziedzictwo edukacyjne. Z drugiej strony przekazuje lekką i elegancką ekspresję; dzięki swojej elastycznej formie reaguje na aktualny puls edukacji — niesie nowe koncepcje nauczania, dodając lekkości rygorystycznemu przekazywaniu wiedzy i uwalniając atmosferę nauki od ograniczeń, czyniąc ją bardziej swobodną. Te dwie pozornie kontrastujące cechy nie są od siebie oddzielone; wręcz przeciwnie, osiągają wspaniałą równowagę poprzez zderzenie, ostatecznie łącząc się w unikalny temperament tej przestrzeni.

W zakresie doboru materiałów, to „poczucie dialogu” ulega dalszemu pogłębieniu. Stal kortenowska, z jej naturalną, prostą i twardą fakturą, implicite wpisuje się w cechy edukacji w stylu zachodnim – kładąc nacisk na jasną logikę i bezpośrednią ekspresję, podobnie jak spójny proces myślenia podczas rozwiązywania problemów, zwięzły i precyzyjny. Z kolei szkło profilowane w kształcie litery U emanuje delikatną przejrzystością; gdy światło przez nie przechodzi, rozchodzi się ciepła poświata, która jest jak poezja i umiar w kulturze Wschodu – niespieszna tolerancja i powściągliwa mądrość. To połączenie gwarantuje, że edukacja nie tylko posiada rygor „rozumu”, ale także niesie ciepło „emocji”. Jedno będąc twardym, a drugie łagodnym, jedno reprezentujące Zachód, a drugie Wschód, współistnieją w zamkniętej przestrzeni, czyniąc sam budynek harmonijnym nośnikiem dwóch koncepcji edukacyjnych i dwóch kulturowych temperamentów.

Wszystkie zewnętrzne interfejsy budynku zaprojektowano z myślą o przestrzennej głębi. Przykładami są połączenie sztywności i miękkości widoczne w wydrążonym bambusie i stali kortenowskiej oraz połączenie solidności i pustki w…Szkło w kształcie litery Ui otwarte balkony. Pełniąc funkcję najbardziej zewnętrznej warstwy przestrzennej, z której „ogród” może się rozrastać, ten interfejs prezentuje formę krajobrazu, zarówno patrząc z zewnątrz, jak i od wewnątrz. Światło i cień, przesuwając się po tym wielowarstwowym, głębokim interfejsie, rejestrują upływ czasu – zapewniając wnętrzu większą przestrzeń i widoki, a jednocześnie tworząc transparentną, bogatą formę i grę światła i koloru na zewnątrz. Jeśli chodzi o detale zewnętrzne, integracja zewnętrznego „ogrodu” z fasadą budynku przekształca fasadę w warstwę przestrzenną o namacalnej grubości.

światłoUprofilszkłoi ciężka stal kortenowska w słońcu

zmiana formy cegły szklanej w pierwszej warstwie iU profilszkłow drugiej warstwie

widok na budynek z basenu krajobrazowego w centrum kampusu

detale przestrzenne, połączenie „ogrodu” i powłoki budynku sprawia, że ​​powłoka staje się przestrzenią o dużej grubości