شوژوی باستانی، که به سلسله یو برمی‌گردد، بیش از ۲۶۰۰ سال سابقه شهرسازی دارد. این شهر دژی برای جنگجویان با هزاران سال رونق بوده است. در سال تیان‌چی در سلسله مینگ، مسیر رودخانه زرد تغییر کرد، سیل‌های مکرر رخ داد و شهر باستانی بارها به زیر آب رفت. شهر جدید در مکانی بالاتر از شهر قدیمی بازسازی شد که یادگارهایی از شوژوی باستانی را به صورت «شهر زیر شهر، ساختمان زیر ساختمان، خیابان زیر خیابان و چاه و چاه» به جا گذاشت.

موزه دیوار شهر بر اساس بافت مدرن طراحی شده است. این موزه از بافت گمشده به عنوان سرنخ و ساختار فضایی مدرن به عنوان منطق برای بررسی بیان بافت در فضای معماری استفاده می‌کند.

طراحان شیشه‌های U شکل را به صورت عمودی چیدند تا حس ریتمی شبیه به سازه‌های چوبی سنتی ایجاد کنند. ویژگی آن یعنی «عبور نور بدون دیده شدن» به ساختمان این امکان را می‌دهد که با بلوک تاریخی ارتباط برقرار کند و ضمن حفظ حریم خصوصی، نور طبیعی را نیز به داخل بیاورد. مقطع منحنی شکلشیشه پروفیل Uطرح‌های نور و سایه‌ی روان را بر روی دیوارها می‌اندازد که مانند نفس تاریخ با گذشت زمان تغییر می‌کنند و به ساختمان ایستا زیبایی پویا می‌بخشند.

جسورانه‌ترین نوآوری در استفاده ازشیشه پروفیل Uبرای سقف مسطح، که در آن زمان تلاشی نادر بود. شیشه‌های U شکل که به شیوه‌ای خاص چیده شده‌اند، ریتم سقف‌های کاشی‌کاری سنتی را شبیه‌سازی می‌کنند و در عین حال که زیبایی‌شناسی مدرن را ارائه می‌دهند، خاطرات تاریخی را نیز زنده می‌کنند. اثر «باران سبک»: نور خورشید از مقطع U شکل شیشه عبور می‌کند و نور و سایه‌هایی شبیه به قطرات باران را در داخل ساختمان ایجاد می‌کند و یک محیط نور طبیعی منحصر به فرد برای سالن‌های نمایشگاه زیرزمینی ایجاد می‌کند و مشکل روشنایی ضعیف در فضاهای زیرزمینی را حل می‌کند.شیشه پروفیل Uنه تنها عملکرد نورپردازی را انجام می‌دهد، بلکه به عنوان بخشی از سازه سقف نیز عمل می‌کند، اجزای نگهدارنده را کاهش می‌دهد و به سالن‌های نمایشگاه زیرزمینی حس فضایی وسیع و بدون ستون می‌دهد.